در آغوش تاریخ: روایت عشق و ایثار شهید محمد

در دل شب‌های محرم، هنگامی که نغمه‌های عاشورا در فضا پیچیده و دل‌ها با یاد فداکاری‌های امام حسین (ع) می‌تپند، یاد شهید محمد بلباسی به مثابه شعله‌ای در دل تاریکی‌ها می‌درخشد. او نه تنها یک بسیجی، بلکه نماد ایثار و عشق به اهل بیت (ع) بود. در روزهایی که زائران به سمت کربلا می‌شتابند، یاد او در دل‌های خادمان و عاشقان حسینی زنده می‌شود.

محمد، با آن لبخند همیشگی‌اش، همیشه در پی خدمت به زائران و برپایی موکب‌هایی بود که عطر محبت و ایثار را در خود داشتند. او به دوستانش می‌گفت: «بسیجی منتظر نمی‌ماند!» و این جمله، نه تنها یک شعار، بلکه فلسفه‌ای بود که در زندگی‌اش به آن عمل می‌کرد. او به ما یاد داد که در برابر مشکلات، باید با اراده‌ای آهنین ایستاد و دست در دست هم، راهی برای خدمت به دیگران یافت.

سید هادی، یکی از دوستان نزدیک محمد، از روز عاشورا می‌گوید؛ روزی که در میانه‌ی شور و شوق عاشورا، محمد را دید و از او خواست که پیگیر کارها باشد. این دیدار، نه تنها یادآور لحظات شیرین دوستی و همدلی بود، بلکه یادآور روحیه‌ی قوی محمد در مواجهه با چالش‌ها نیز بود. او با اطمینانی خاص به سید هادی گفت: «خودتون بسم الله بگید.» و این جمله، همچون مشعلی در دل تاریکی، راه را روشن کرد.

سفر به عراق برای ساخت موکب، فرصتی بود تا یاد و خاطره‌ی او در دل زائران زنده بماند. در آنجا، با هر سنگی که جابجا می‌کردند و هر سازه‌ای که می‌ساختند، یاد محمد و فداکاری‌هایش در ذهن‌ها زنده می‌شد. او در دفاع از حرم حضرت زینب (س) جان خود را فدای آرمان‌هایش کرد و این فداکاری، در دل‌های دوستان و خانواده‌اش جاودانه ماند.

امروز، در آستانه‌ی اربعین حسینی و با برگزاری مراسمات مختلف، یاد شهید بلباسی و دیگر شهدای مدافع حرم گرامی داشته می‌شود. این یادآوری، نه تنها احترام به یاد آن‌هاست، بلکه فرصتی است برای تجدید عهد با آرمان‌هایشان. ما به عنوان یک جامعه، موظفیم که این میراث گرانبها را پاسداری کنیم و در راه خدمت به دیگران، از آموزه‌های ایشان الهام بگیریم.

یاد شهید محمد بلباسی، همچون نوری در دل تاریکی، همواره در دل‌های ما خواهد درخشید و ما را به یادآوری ارزش‌های انسانی و اسلامی دعوت می‌کند. در این ایام، بیایید با یاد او و دیگر شهیدان، بر عهد خود با اهل بیت (ع) پایبند بمانیم و در راه خدمت به دیگران، گام‌های استوار برداریم.