امروز در پارک ساحلی فریدونکنار قدم میزدم و متأسفانه شاهد زبالههایی بودم که در ساحل رها شده بودند
در سایه‌ای از ویرانی و ماتم، بیمارستان المعمدانی در غزه، که زمانی مأمنی برای درمان و امید بود، اکنون به نمادی از خشونت و بی‌رحمی تبدیل شده است. حمله هوایی اخیر اسرائیل که منجر به کشته شدن بیش از 800 غیرنظامی شد، نه تنها یک فاجعه انسانی بلکه یک جنایت جنگی محسوب می‌شود که نیازمند پاسخگویی و عدالت است.
خبرگزاری رویترز، این حادثه را به عنوان مرگ‌بارترین حمله در پی عملیات طوفان الاقصی توصیف کرده است. این حمله، که با استفاده از بمب‌های MK-84 ساخت آمریکا انجام شد، نه تنها بیمارستان را ویران کرد بلکه ده‌ها ساختمان مجاور را نیز به خاک سپرد. این بمب‌ها، که برای تخریب سازه‌های مستحکم طراحی شده‌اند، در مناطق مسکونی کاربردی غیرانسانی و غیرقانونی دارند.
سازمان ملل و جامعه بین‌المللی این حمله را به شدت محکوم کرده‌اند. تجمعات و تظاهراتی در سراسر جهان برگزار شده است تا صدای قربانیان بی‌پاسخ نماند و خواستار پایان دادن به این چرخه خشونت شوند.
ما باید به اهمیت پاسخگویی و مسئولیت‌پذیری در عرصه بین‌المللی بپردازیم. حمله به بیمارستان المعمدانی نه تنها یک تراژدی انسانی است، بلکه نقض آشکار قوانین بین‌المللی و کنوانسیون‌های ژنو است که حمایت از بیمارستان‌ها و دیگر مراکز درمانی در زمان جنگ را تضمین می‌کند. این حمله، نیاز به یک تحقیق مستقل و شفاف را بیش از پیش آشکار می‌سازد تا عاملان این جنایت به سزای اعمال خود برسند.
با توجه به اینکه بیمارستان المعمدانی یکی از معدود مراکز درمانی باقی‌مانده در منطقه بود، این حمله تأثیرات ویرانگری بر جامعه محلی داشته است. اکنون، صدها نفر از مجروحان و بیماران بدون دسترسی به خدمات پزشکی اضطراری هستند، و این وضعیت بحران انسانی را تشدید می‌کند.
جامعه جهانی باید از هر ابزار ممکن برای اطمینان از اینکه چنین فجایعی تکرار نشوند، استفاده کند. این مهم شامل فشار بر دولت‌ها برای توقف فروش و انتقال سلاح‌هایی است که می‌توانند در حملات غیرقانونی استفاده شوند.
در این میان، نقش سازمان‌های بین‌المللی و غیردولتی حیاتی است. آن‌ها باید به ارائه کمک‌های انسانی ادامه دهند و همزمان، برای حمایت از حقوق قربانیان و بازماندگان این حمله، فعالیت‌های حقوقی و قضایی را دنبال کنند.
ما به عنوان اعضای جامعه جهانی، باید به یاد داشته باشیم که سکوت در برابر چنین جنایاتی معادل با موافقت با آن‌ها است. ما باید صدای خود را بلند کنیم، از طریق رسانه‌ها، شبکه‌های اجتماعی، و در تظاهرات و تجمعات، تا اطمینان حاصل کنیم که هیچ حمله‌ای به بی‌گناهان بدون پیامدهای قانونی نخواهد بود. این مسئولیت ماست که اطمینان حاصل کنیم عدالت برای قربانیان بیمارستان المعمدانی و دیگر حوادث مشابه اجرا می‌شود.
در این میان، مسئولیت رسانه‌ها بیش از پیش احساس می‌شود. ما به عنوان صدایی برای بی‌صداها، متعهد به افشای حقیقت و پیگیری عدالت هستیم. این یادداشت نه تنها یک گزارش است بلکه یک فراخوان برای اقدام است؛ فراخوانی برای حمایت از حقوق بشر، حاکمیت قانون و پایان دادن به استفاده از سلاح‌هایی که زندگی غیرنظامیان را به خطر می‌اندازند.
دیدگاهتان را بنویسید