در دل تاریخ، نام شهیدان چون ستارههایی درخشان میدرخشد؛ ستارههایی که با نوری جاودانه، تاریکیها را میزدایند و یادشان در دلها زنده میماند. یکی از این ستارهها، شهید سیفالله تبریزی کوهیخیلی است، جوانی از دیار کوهیخیل که با عشق به وطن و ایمان به آرمانهای الهی، به جبهههای حق علیه باطل شتافت و در این راه، جان خود را نثار کرد.
سیفالله در سال ۱۳۴۱ در خانوادهای مذهبی و انقلابی به دنیا آمد و از همان دوران نوجوانی، قلمی در دست گرفت و با واژهها به نبرد با ظلم و ستم پرداخت. او با شجاعت و ارادهای ستودنی، در سن ۱۷ سالگی عازم جبهههای نبرد شد و به عنوان مسئول گروه فرماندهی نیرو، در خط مقدم دفاع از میهن قرار گرفت. در آنجا، او نه تنها فرماندهای شجاع، بلکه خبرنگاری دلسوز و متعهد بود که صدای رزمندگان را به گوش مردم میرساند.
او در گردان مسلم بن عقیل، با شایستگیهای خود به جانشینی گردان منصوب شد و در میدانهای نبرد، شجاعت و فداکاریاش زبانزد خاص و عام گردید. سیفالله با دلی پر از عشق به شهادت، در پی آن بود که صدای رزمندگان را به گوش همگان برساند و با تهیه گزارشهایی از جبهه، مردم را به حضور در میدان جنگ ترغیب کند. برنامه «رهروان طریق هدی» که او به عنوان نخستین برنامه خود در صدا و سیمای مازندران آغاز کرد، نشان از عزم راسخ او در ترویج فرهنگ ایثار و فداکاری داشت.
سرانجام، در ۱۹ اسفند ماه سال ۱۳۶۴، در عملیات والفجر ۸، ترکشهای دشمن به جان او نشست و او را به آغوش محبوبش کشاند. سیفالله تبریزی با سینهای پر از عشق و آرزو، به همراه دو تن از یارانش در خاک و خون غلطید و جاودانه شد. او اکنون در دل تاریخ، به عنوان نمادی از شجاعت، فداکاری و عشق به میهن و خداوند، زنده است.
یادش گرامی و راهش پر رهرو باد. شهید سیفالله تبریزی، تو در دلهای ما زندهای و یاد تو همواره ما را به سوی آرمانهای بزرگ رهنمون خواهد کرد.
دیدگاهتان را بنویسید